بازی دو بعدی یا سه بعدی کدام بهتر است ؟
فهرست مطالب
به نظر شما اگر دو بازی از لحاظ سناریویی یکسان باشند، بازی با گرافیک دو بعدی می تواند موفق تر باشد یا بازی با گرافیک سه بعدی ؟
مخاطبان هدف هر سبک گرافیکی چه افرادی هستند ؟
ویژگی ها و تفاوت های این دو سبک گرافیکی چیست ؟
خب این ها تنها بخشی از سوالاتی بود که ذهن بسیاری از کسانی که قصد ساخت یا سفارش یک بازی را دارند مشغول کرده است.
ما در این مقاله قصد داریم به صورت کامل بازی های دو بعدی و سه بعدی و تفاوت های مهم آن ها را مورد بررسی قرار دهیم.
این مقاله به شما کمک می کند تا درک بهتری از بازی های دو بعدی و سه بعدی داشته باشید و بتوانید تصمیم بهتری را بگیرید که بازی خود را سمت گرافیک دو بعدی ببرید یا گرافیک سه بعدی.
تا پایان با ما همراه باشید.
(در مقاله ی گرافیک بازی، توضیحات کاملی در رابطه با انواع سبک های گرافیکی دو بعدی و سه بعدی داده شده است، به همین خاطر در این مقاله از توضیحات تکراری پرهیز خواهیم کرد.)
مقدمه ای بر بازی های دو بعدی
خب ابتداعا و قبل از هر چیزی اجازه دهید یک مقدمه ی کوتاهی از بازی های دو بعدی و سه بعدی داشته باشیم که در ابتدا با بازی های دو بعدی شروع خواهیم کرد.
بازیهای دوبعدی بر اساس سبک های مسطح دو بعدی مانند Cutout یا Vector طراحی شدهاند که فقط از یک منظر قابل مشاهده هستند. (که البته این وابسته به زوایای دوربین بازی نیز می باشد.)
علاوه بر این، شما فقط به حرکت یک بازی دو بعدی دسترسی دارید که خطی است و به صورت Scroll Side انجام می شود؛ جایی که دنیای بازی در چهار جهت چپ، راست، بالا و پایین حرکت می کند.
وقتی در مورد بازی های دو بعدی صحبت می شود، بازی های آرکید کلاسیک بهترین نمونه هستند.
تاریخچه و سیر تکامل بازی های دو بعدی
همه چیز در سال 1958 با ادغام نقاط و خطوط شروع شد که یک رابط بازی دو بعدی را ایجاد کرد.
اگرچه این نسبتا کسل کننده بود، اما ارزش آن را داشت که به یک نوآوری در توسعه بازی تبدیل شود.
با اولین کنسولهای بازی مانند Magnavox Odyssey و Atari 2600 این سیر تکامل جان گرفت.
پس از آن دوران، در اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80، روند بازی های آرکید کلاسیک مانند Pac-Man، Asteroids، Galaxian، Donkey Kong و بسیاری دیگر وجود داشت که بچه های آن زمان را با آرت دو بعدی شگفت انگیز خود جذب می کردند.
پس از آن دوران، حاکم سال 1985، Nintendo Entertainment System (NES) با شاهکارهای دو بعدی خود مانند Super Mario Bros، The Legend of Zelda و غیره وارد دنیای بازی های دو بعدی شد.
از همه اینها، تجربه فراموش نشدنی SUPER MARIO همچنان ما را به نوستالژی می برد.
علاوه بر این، ما هنوز هم می توانیم شاهد محبوبیت بی پایان بازی های SUPER MARIO و تکامل طراحی آنها از نسخه کلاسیک به نسخه های سه بعدی باشیم.
سبک های بازی سازی رایج با گرافیک 2D
- پلتفرمر
- بازی های بلاکچین
- مترویدوانیا
- معمایی
- کارتی
- کژوال
- شوتر
- مبارزه ای
- استراتژی
مزایای بازی های دو بعدی
- سادگی در بازیهای دوبعدی نقشی اساسی دارد که طراحی و توسعه بازی دو بعدی را آسانتر و سریعتر میکند.
- با محدودیتهایی در کنترلها، مانند پرش، حرکت به جلو و عقب، حمله و موارد دیگر، اجرای چنین کنترلهایی به خصوص در دیوایز موبایل آسان میشود.
- از آنجایی که گرافیک استفاده شده در بازی مسطح است، چنین فایل هایی از نظر حجمی کوچکتر هستند و به راحتی قابل بهینه سازی هستند.
- توسعه بازی های دو بعدی به صورت کراس پلتفرم ساده تر است.
مقدمه ای بر بازی های سه بعدی
یک بازی ویدئویی که با استفاده از آرت استایل حجمی و سه بعدی ساخته شده است که با اندازه گیری ارتفاع، عرض و عمق ایجاد شده، را یک بازی سه بعدی گوییم.
برخلاف بازیهای دو بعدی، بازیهای سهبعدی با شبیهسازی عمق، پرسپکتیو و گرافیک واقع گرایانه، می توانند پلیرها را بیشتر در دنیای بازی غرق کنند.
علاوه بر این، بازی های سه بعدی نسبت به بازی های دو بعدی بیشتر شبیه سازی های فیزیک را در گرافیک خود گنجانده اند تا واقع گرایی حرکات اشیا و تعاملات را افزایش دهند. (هر چند که در بازی های دو بعدی نیز با می توانیم شاهد قوانین فیزیک باشیم.)
تاریخچه و سیر تکامل بازی های سه بعدی
پس از تکامل بازی های دو بعدی، دوره بعدی گرافیک سه بعدی فرا می رسد.
همه چیز با معرفی نسل چهارم تصاویری که توسط نینتندو و سگا ارائه شد آغاز شد.
در این نسل بسیاری از بازیها مانند Maze War، Spasim، Battlezone و 3D Monster Maze، گرافیکها را به صورت سه بعدی ارائه میکردند.
با این حال، این فقط یک مقدمه بود تا اینکه اولین پلی استیشن سونی در ژاپن در سال 1994 عرضه شد.
با معرفی پلی استیشن، دهه 1990 رسماً ظهور عصر بازی های سه بعدی را با اولین بازی هایی مانند Wolfenstein 3D و Doom مشخص کرد.
در میان ظهور بازیهای دیگر در سال 1996، Quake به عنوان یک پیشرفت بزرگ در بازیهای سهبعدی، بهویژه در زمینه کارکترهای polygonal و قابلیت پشتیبانی از حالت مولتی پلیر به حساب میآمد.
آغاز قرن بیست و یکم با معرفی سخت افزارهای گرافیکی مانند سری های 3dfx Voodoo، NVIDIA GeForce و Console Advancements که تخیل محیط های واقع گرایانه سه بعدی را به ارمغان آورد، نقش اساسی در پیشرفت فناوری گرافیکی ایفا کرد.
از بازی های معروف آن زمان می توان به سری Uncharted، Gears of War و The Last of Us اشاره کرد.
سبک های بازی سازی رایج با گرافیک 3D
- شوتر اول شخص
- بازی های ورزشی و ریسینگ
- بازی های RPG
- بازی های اکشن ماجراجویی
- بازی های استراتژیک
- بازی های MOBA
مزایای بازی های سه بعدی
- بازی های سه بعدی محیط های فراگیرتر، واقعی تر و تجربیات بصری خیره کننده را ارائه می دهند.
- بازیهای سهبعدی همچنین به آرتیست ها آزادی خلاقانه ی بیشتری برای طراحی را می دهند.
- بازی های سه بعدی با تجربه بازی های بصری خیره کننده و جذاب، تقاضاهای گسترده ای در بازار دارند.
تفاوت های بین بازی های دو بعدی و سه بعدی
گرافیک
این آشکارترین تفاوت بین بازی های دو بعدی و سه بعدی است.
طبق توضیحات بالا، بازی های دو بعدی به صورت مسطح هستند و بازی های سه بعدی در سه محور، علاوه بر X و Y محور Z (عمق) را نیز به شما نمایش می دهند.
مکانیک گیم پلی
معمولا (نه همیشه) در بازیهای دوبعدی، بازیکنان کنترلهای محدودی دارند، مانند پریدن، بالا رفتن، حرکت به جلو و عقب و بالا و پایین.
از سوی دیگر، بازیهای سهبعدی آزادی کاملی را برای کاوش در دنیای بازی به بازیکنان ارائه میدهند،
مانند پیمایش بالا و پایین، بزرگنمایی و کوچکنمایی، حمله، پریدن، بالا رفتن و بسیاری از اقدامات برای پیشرفت در بازی.
مخاطبان هدف
هر دو سبک بازی دوبعدی و سه بعدی مجموعه ای از مخاطبان خاص خود را دارند.
بازیکنانی که دوست دارند بازی هایی با فضای کلاسیک و تجربه بازی متمرکز انجام دهند، اغلب ترجیح می دهند به بازی های دو بعدی بروند.
از سوی دیگر، بازیکنانی که ترجیح می دهند فراگیرتر، گرافیک غنی تر، کلاس های مختلف و دنیاهای بزرگ تری را تجربه کنند، بازی های سه بعدی را انتخاب می کنند.
هزینه و زمان
مشخصا طبق توضیجاتی که داده شد، می توانید حدس بزنید که هزینه ی توسعه و ساخت بازی های سه بعدی از دو بعدی بیشتر است.
و این هزینه ی توسعه ی بیشتر به علت مباحث گرافیکی و طراحی مدل ها، قوانینی فیزیکی و منطق پیاده سازی گسترده تر، مباحث بهینه سازی بازی تا موارد مربوط به رندرینگ و تجربه کاربری می باشد.
اگر دو بازی از لحاظ سناریویی یکسان را در کنار هم بگذاریم، قطعا بازی سه بعدی زمان و هزینه ی بیشتری را نسبت به بازی دو بعدی در بر خواهد گرفت.
فناوری توسعه
فناوری مورد استفاده برای ایجاد بازی های دو بعدی و سه بعدی نیز تفاوت های قابل توجهی دارد.
بازی های دو بعدی را می توان با استفاده از ابزارهای ساده ای مانند ویرایشگرهای sprite و زبان های برنامه نویسی نیز ایجاد کرد. (هر چند که اکثریت بازی های دو بعدی با موتورهای بازی سازی ساخته شده اما خب قائدتا فرایند ساخت ساده تری را خواهند داشت.)
در حالی که این امر توسعه بازی های دو بعدی را برای مبتدیان قابل دسترس تر می کند، اما از نظر آنچه می توان به دست آورد نیز می تواند محدود کننده باشد.
از سوی دیگر، بازیهای سه بعدی به ابزارهای پیشرفتهتری مانند نرمافزار مدلسازی سهبعدی و برنامه نویسی های پیچیده تر موتورهای بازی نیاز دارند که میتوانند محاسبات پیچیده فیزیک و نور را انجام دهند.
در حالی که این میتواند توسعه بازیهای سه بعدی را برای مبتدیان چالشبرانگیزتر کند، اما از نظر مکانیک بازی و جلوههای بصری نیز امکانهای بیشتری را فراهم میکند.
پلتفرم
بازی های سه بعدی در بین گیمرهای کنسول و رایانه های شخصی بسیار محبوب هستند.
این دستگاه ها معمولا دارای قدرت پردازشی و گرافیکی بالایی برای ارائه گرافیک سه بعدی با کیفیت بالا هستند.
بنابراین بسیاری از کسانی که این دستگاه ها را خریداری کرده اند، علاقه مند به انجام بازی های سه بعدی به جای دو بعدی هستند.
بسیاری از گوشی های هوشمند نسل فعلی نیز بسیار پیشرفته هستند؛ به همین خاطر در تلفن های همراه نیز می توان بازی های سه بعدی را به خوبی ران کرد.
اما به طور کلی بازی های دوبعدی در سیستم عامل های تلفن همراه بسیار محبوب است.
اگر به مقاله ی درآمد بازی های موبایلی نگاهی بیندازید متوجه خواهید شد که بازی های کژوال، یکی از پر مخاطب ترین بازی های موبایلی هستند که تقریبا تمامی آن ها نیز دو بعدی می باشد و این تنها به دلیل سادگی و قابل فهم بودن این بازی ها است.
این بدان معنا نیست که بازی های دو بعدی در کنسول ها و رایانه های شخصی موفق نمی شوند یا بازی های سه بعدی در موبایل موفق نمی شوند.
بسیاری از بازیهای سهبعدی، بهویژه آنهایی که از کنسولهای کلاسیک پورت شدهاند، به موفقیتهای بزرگی در پلتفرمهای موبایل تبدیل شدهاند.
در حالی که بازیهای دوبعدی مانند Limbo و Terraria در بین گیمرهای رایانههای شخصی و کنسولها به موفقیت چشمگیری دست یافتهاند.
اما در نهایت می توان این نتیجه را گرفت که بازی های دو بعدی برای دیوایز موبایل گزینه ی مناسب ترین هستند؛ و برای بازی های سه بعدی نیز بازی های سه بعدی سنگین برای کنسول و پی سی مناسب هستند.
آیا توسعه بازی های دو بعدی پیش نیازی برای بازی های سه بعدی است
خیر، ساخت بازی دو بعدی پیش نیاز ساخت بازی سه بعدی نیست.
در حالیکه برخی از توسعه دهندگان ممکن است قبل از حرکت به سمت بازی های سه بعدی شروع به ساخت بازی های دو بعدی کنند، اما برای ایجاد بازی های سه بعدی نیازی به داشتن تجربه در توسعه بازی های دو بعدی نیست.
در واقع، بسیاری از توسعه دهندگان بازی بلافاصله با توسعه بازی های سه بعدی شروع می کنند، به خصوص اگر علاقه مند به ایجاد بازی های جهان باز یا RPG باشند.
اصول طراحی و برنامه نویسی بازی بین توسعه بازی دو بعدی و سه بعدی مشابه است، بنابراین تجربه در یکی می تواند برای دیگری مفید باشد.
همچنین لازم به ذکر است امکان استفاده از گرافیک دو بعدی در بازی های سه بعدی وجود دارد؛ این می تواند برای ایجاد عناصر دو بعدی در دنیای بازی سه بعدی یا برای ایجاد عناصر رابط کاربری مفید باشد.
نتیجه گیری
تصمیم گیری در مورد اینکه آیا باید بازی های خود را به صورت دو بعدی یا سه بعدی توسعه دهید بیشتر به مفهوم بازی، سبک، مخاطب هدف، پلتفرم و بودجه در دسترس شما بستگی دارد.
شما می توانید از فناوری های پیشرفته برای توسعه بازی خود در هر سبک هنری، برای هر پلتفرمی که انتخاب می کنید، استفاده کنید.
هر سبک هنری را که برای بازی خود انتخاب می کنید، استودیو بازی سازی ماناتاز با شما همراه است و هیچ محدودیتی را در سبک ساخت بازی نخواهد داشت.
مهم ترین نکاتی که می توان به صورت خلاصه از این مقاله دریافت کرد به شرح زیر است:
- بازی های دو بعدی بیشتر مناسب دیوایز موبایل و بازی های سه بعدی بر روی هر دیوایزی مخاطبان هدف خود را خواهند داشت.
- هزینه و زمان توسعه ی بازی های سه بعدی بیشتر از بازی های دو بعدی می باشد.
- اختصاصی ترین سبک برای بازی های دو بعدی، بازی های پلتفرمر و برای بازی های سه بعدی جهان باز می باشد.
مهرسا امینی
برنامه نویس بازی و سایت
زندگی ات را تبدیل به نمایش نکن، تظاهر نکن و دروغین نشو