بازی های پلتفرمر
فهرست مطالب
آخرین به روزرسانی در 14/02/2024
فهرست مطالب
آخرین به روزرسانی در 14/02/2024
با یکی دیگر از مقالات سبک های بازی سازی با شما هستیم و اینبار قصد داریم به سراغ سبک پلتفرمر برویم.
بازی های پلتفرمر یکی از ساده ترین سبک های بازی سازی می باشند که در عین سادگی از محبوبیت بالایی نیز برخوردارند.
ما در این مقاله به بررسی این سبک و ویژگی های آن همراه با معرفی چندتا از بهترین بازی های پلتفرمر خواهیم پرداخت.
تا پایان با ما همراه باشید.
پلتفرمر یک سبک بازی است که معمولاً دارای گرافیک دو بعدی بوده و در آن بازیکنان شخصیت هایی را کنترل می کنند که بین پلتفرم های مختلف می پرند یا بالا می روند.
علاوه بر این، پلتفرمرها بازیهای ویدئویی اسکرول ساید هستند، که معروفترین پلتفرمر جهان برادران سوپر ماریو (و همه دنبالههای بسیار زیاد) آن است.
نام سبک یعنی “platform” به مجموعه سکوهایی اطلاق می شود که یک کارکتر می تواند در بسیاری از این بازی ها از آن ها رد شود.
در یک بازی پلت فرم، آواتار پلیر ممکن است نیاز به حل پازل، شکست دشمنان، اجتناب از موانع، جمع آوری سکه، رسیدن به مقصد و یا تکمیل اهداف مرحله دیگر داشته باشد.
پلتفرمها اغلب به عنوان زیرشاخهای از بازیهای اکشن در نظر گرفته میشوند، اما بسیاری از عناصر آن میتوانند در ژانرهای دیگر مانند ماجراجویی، استراتژی و معمایی ظاهر شوند.
با این حال، ماریو تنها پلتفرمر نیست؛ تعداد بازی های بیشماری دیگر از جمله Sonic the Hedgehog، LittleBigPlanet، Doodle Jump، Sound Shapes و … وجود دارد که در ادامه به برخی از بهترین آن ها خواهیم پرداخت.
بازیهای پلتفرم معمولاً شامل کارکتری میشوند که در دنیای انتخاب شده حرکت میکند تا هدفی را انجام دهد و امتیاز بالایی کسب کند.
طراحی محیط یا طراحی سطح بازی تعیین می کند که یک کارکتر در مجموعه پارامترها چه کاری می تواند انجام دهد.
به طور خاص، بازیهای پلتفرم معمولاً برای به چالش کشیدن بازیکن در حین پیشرفت در یک بازی طراحی میشوند.
بازیکن باید با موانع پیچیده ای مانند دام های مرگبار، دشمنان مهیب، اشیا عجیب و در برخی موارد معماهای چالش بر انگیز مقابله کند.
اکثریت قریب به اتفاق بازی های ویدیویی پلتفرمر در نمای سوم شخص طراحی شده اند.
اکثر پلتفرمرها، اسکرولرهای جانبی دو بعدی هستند.
این بدان معنی است که بازیکن یک نمای جانبی از شخصیت خود خواهد داشت و صفحه نمایش با حرکت با آنها به صورت افقی یا عمودی آنها را دنبال می کند.
البته بازیهای پلتفرم جدیدتر به چشمانداز سهبعدی گسترش یافتند و امکان حرکت و کاوش پویاتر را فراهم کردند.
سادگی کنترلر بازی های پلتفرمر از مهم ترین ویژگی آن ها می باشد.
کنترلر این سبک بازی ها معمولا شامل حرکت به جلو، عقب، پرش و در برخی مواقع خم شدن می باشد.
پلتفرمرها معمولا مکانیکهای گیمپلی ساده و گرافیک ابتدایی دارند (البته بازی های پلتفرمر با گرافیک سه بعدی و سنگین نیز هست که در ادامه معرفی می کنیم.)
آنها همچنین دارای داستان های ساده و به صورت مرحله ای هستند و رقابت آنلاین در آن ها وجود ندارد.
پلتفرم استاندارد یک بلوک ساختمانی برای کل بازی است.
بسته به عنوانی که بازی می کنید، تغییرات مختلفی برای این سبک وجود دارد، اما رایج ترین ویژگی این است که در آن کارکتر با پرش از موانع به جلو حرکت می کند.
یکی دیگر از رایج ترین انواع پلتفرمر ها Jump Through Platform است که ما در اینجا به صورت اختصار به عنوان پرش از آن نام بردیم.
همانطور که از نامش مشخص است در این سبک کارکتر دائم در حال پرش به سمت بالا است و حرکت آن در جهت بالا می باشد.
دقیقا بازی Doodle Jump بیانگر این سبک است که همانطور که در تصویر می بینید کارکتر با یک حلقه ی لوپ در حال پرش بوده و شما تنها با چپ و راست کردن آن باید به سمت بالا آن را هدایت کنید.
استفاده از متریال های مختلف و چالشی که هر متریال ایجاد می کند یکی دیگر از راه های جذاب برای مشکل کردن بازی های پلتفرمر است.
به عنوان مثال یک پلتفرمر پوشیده از یخ لغزنده است، به این معنی که شخصیت با مقاومت کمی سر می خورد.
سطوح همچنین میتوانند با روغن یا فلز پوشانده شوند؛ یا هر چیزی که چالش بر انگیز باشد.
برخی از چالش هایی که برای کارکتر می تواند ایجاد شود شامل سر خوردن، کند شدن حرکت، کم شدن سطح پرش و … است.
در سبک Sticky Platform کارکتر در واقع می تواند جاذبه را به چالش بکشد!
Sound Shapes یک مثال عالی برای درک این سبک دارد، زیرا سطوح بازی به شکلی است که به کارکتر اجازه می دهد از کناره های دیوارها به صورت عمودی نیز بالا و پایین برود.
به معنای واقعی کلمه این سبک پلتفرمر یعنی مرگ!
در این سبک کارکتر به هر نحوی به سمت موانع مرگبار کشیده می شود و عملا پلیر باید با کنترل کردن کارکتر از برخورد کارکتر با این موانع مرگبار جلوگیری کند.
اگر به معنای انگلیسی این سبک توجه کنید، به معنای ناپدید و ظاهر شدن می باشد و مفهوم آن نیز دقیقا همین است.
طراحی و بالانس این سبک می تواند دشوار باشد زیرا در حالیکه می خواهید بازی را چالش برانگیز کنید، باید طوری بازی طراحی شود که غیر ممکن نشود.
سکوها و سطوحی که ناپدید میشوند و دوباره ظاهر میشوند و اگر به خوبی قرار بگیرند، مسیری تعیینشده برای موفقیت پلیر ایجاد میکنند.
در برخی از بازی ها این سبک به عنوان چالش یک سری مراحل سخت در نظر گرفته می شود.
سبک دیگری مشابه این سبک نیز وجود دارد که ما دسته بندی جداگانه ای را برای آن در نظر نمی گیریم زیراکه بسیار به این سبک شبیه بوده و سقوط (Falling Platform) نام دارد.
تنها تفاوت آن این است که در این سبک زمانیکه کارکتر به هر یک از سطوح برخورد می کند، سطح مورد نظر ناپدید می شود و مجدد ظاهر نمی شود.
در یک جمله می توان گفت این سبک پلتفرمر مبتنی بر فیزیک واقع گرایانه است.
بزرگ ترین مثالی که برای این سبک می توان زد بازی LittleBigPlanet می باشد.
یک پلتفرمر انقلابی است که فیزیک واقع گرایانه را در بازی گنجانده است.
بسیاری از سکوها از یک طناب یا سایر اشکال تعلیق متمایل یا متعادل هستند.
اینها به “وزن” و حرکت کارکتر ها واکنش نشان می دهند.
این پلتفرمر مانند پلتفرمر استاندارد است با این تفاوت که سطوح مختلفی برای پرش وجود دارد.
منظور از سطوح مختلف پرش این است که پلیر می تواند وابسته به موانع به شکل های مختلف و با ارتفاع های مختلفی پرش کند.
در این سبک کارکتر پلیر به طور خودکار به جلو می دود و بازیکن باید از زمان بندی و رفلکس ها استفاده کند تا از موانع و دشمنان دور شود.
مهم ترین مثالی که برای این سبک وجود دارد بازی subway surf می باشد.
آخرین سبک پلتفرمر به عبارتی سخت ترین و در عین حال جذاب ترین نوع پلتفرمر می باشد.
در این سبک پلیرها می توانند به صورت افقی، عمودی، مورب یا در یک مسیر مشخص حرکت کنند.
آنها می توانند به عقب و جلو بروند یا حتی بر اساس جایی که کارکتر ایستاده است تغییر جهت دهند.
معمولا بازی هایی که به سمت این پلتفرمر می روند بهتر است که از گرافیک سه بعدی استفاده کنند.
(برای آشنایی با بهترین بازی های پلتفرمر کلیک کنید.)
خب در قسمت بالا برای توضیحات انواع سبک های بازی های پلتفرم ما برای هر سبک یک مثالی را زدیم.
اما این مثال ها تماما بازی های دو بعدی بودند؛ اگر گیمر باشید در سریع ترین زمان ممکن، وقتی صحبت از پلتفرمر سه بعدی می شود به یاد بازی هایی مانند Inside و little nightmares خواهید افتاد.
اما برای یک بازی پلتفرمر که هم سه بعدی باشد و هم اول شخص چه مثالی می توان زد ؟
بله رسیدیم به Mirror’s Edge یک پلتفرمر سه بعدی که دید اول شخص را در اختیار بازیکن قرار می دهد و به آنها اجازه می دهد تا از طریق چشمان شخصیت در هنگام عبور از ارتفاعات سرگیجه آور و موانع چالش برانگیز، ببینند.
روگ لایگ به شکل خیلی خلاصه یعنی سیستمی که در بازی سازی به ایجاد موانع تصادفی در مپ کمک می کند.
برای توضیحات کامل تر این مفهوم مهم باید به مقاله ی روگ لایک بروید.
حال ارتباطش با بازی های پلتفرمر چیست ؟
با توجه به توضیحات بالا مهم ترین چالش در بازی های پلتفرمر رد کردن موانع موجود در مپ و پیشرفت در هر مرحله است.
معمولا استفاده از روگ لایک در تمامی سبک های پلتفرمر رایج نیست، زیراکه پلیر هر باری که می بازد با الگوریتم جدیدی رو به رو شده و این کار را سخت می کند.
اما متداول ترین سبکی که قطعا باید سیستم روگ لایک در آن باشد سبک Auto-runner می باشد.
زیراکه اگر در این سبک روگ لایک نباشد پلیر دچار یک حلقه ی تکراری خسته کننده ای از بازی می شود؛ اصلا قاعده ی کلی سیستم روگ لایک این است که در بازی های رکوردی و رقابتی آنلاین قرار می گیرد.
برنامه نویس بازی و سایت
هر زمانیکه تصمیم به توقف و تسلیم شدن گرفتید کافی است به سختی هایی که تا به اینجای کار کشیده اید فکر کنید.